HISTORIA

Rys historyczny parafii i kościoła

Matka Boża wraca na swą ziemię po stu latach

Historia i symbolika drzwi

Świątynia – wyposażenie i symbolika

Kapliczki i Krzyże na terenie parafii

Przez długie lata miejscowość Kwiatonowice, położona na malowniczym wzgórzu niedaleko Gorlic, należała do Parafii Biecz. Ze względu jednak na sporą odległość do kościoła parafialnego, dość wcześnie pojawiła się myśl o budowie własnej świątyni. Już w czasie II wojny światowej, z okazji większych świąt, odprawiano mszę świętą w Kwiatonowicach, w pomieszczeniach dworskich. Pod koniec lat czterdziestych XX w. Eucharystię celebrowano już regularnie w każdą niedzielę oraz sprawowano sakramenty chrztu świętego i małżeństwa. W okresie letnim rolę świątyni spełniała, istniejąca do dziś, niewielka kapliczka przydrożna (położona naprzeciw dzisiejszego kościoła). Zimą natomiast gromadzono się w budynku szkoły oraz w domach prywatnych.

Ze względu na sytuację polityczną marzenia o własnej świątyni zaczęły się urzeczywistniać dopiero pod koniec lat siedemdziesiątych XX w. Ojciec Święty, Jan Paweł II podczas I Pielgrzymki do Ojczyzny poświęcił w Krakowie w 1979 r. kamień węgielny pod budowę kwiatonowickiego kościoła. Budowę rozpoczęto 4 kwietnia 1981 r., a zajmował się nią ks. Władysław Mikulski, wikariusz w Bieczu. Poświęcenia nowego domu Bożego dokonał ks. bp Jerzy Ablewicz 28 maja 1983.

Własna świątynia stała się motywacją do podjęcia starań o utworzenie niezależnej parafii. Ks. bp Jerzy Ablewicz, Ordynariusz Diecezji Tarnowskiej, odpowiedział na te starania dekretem ogłoszonym dnia 10 lipca 1985, erygującym nową Parafię pw. Matki Bożej Królowej Polski w granicach pokrywających się z granicami administracyjnymi wioski Kwiatonowice. Proboszczem został mianowany ks. Józef Bania, dotychczasowy wikariusz w Bieczu. 28 maja 1986 r. Kuria Diecezjalna, na prośbę wnioskujących, powiększyła Parafię Kwiatonowice o 33 rodziny z wsi Strzeszyn.

Wraz z utworzeniem parafii pojawiła się konieczność wybudowania plebani. Zezwolenie na tę inwestycję otrzymano 23 czerwca 1989, a 1 października rozpoczęto prace. Ich uwieńczeniem było zamieszkanie księdza proboszcza w nowym domu, co nastąpiło 29 października 1993 r., oraz poświęcenie dokonane 24 września roku następnego przez ks. bpa Józefa Życińskiego. Jednakże, podobnie jak w przypadku kościoła, ostateczne wykończenie było jeszcze kwestią przyszłości.

Ważnym dla parafii wydarzeniem było także, mające miejsce 29 października 1989 r., poświęcenie cmentarza komunalnego w Kwiatonowicach. Do tej pory bowiem miejscem wiecznego spoczynku dla zmarłych parafian był cmentarz w Bieczu.

Reorganizacja Diecezji i Prowincji Kościelnych w Polsce z dnia 25 marca 1992 r. sprawiła, że macierzysta Parafia Biecz, z której odłączono Parafię Kwiatonowice, znalazła się w nowej Diecezji Rzeszowskiej, natomiast kwiatonowicka Parafia Matki Bożej Królowej Polski pozostała w Diecezji Tarnowskiej, należąc od tej chwili do nowo utworzonego Dekanatu Łużna.

Jak to w życiu bywa, czas powstawania świątyni i tworzenia parafii był to czas radości i trosk, sukcesów i porażek, wzlotów i upadków, a przede wszystkim wytężonej i mozolnej pracy, tak w wymiarze duchowym, jak i fizycznym. Nieocenione są zasługi długoletniego proboszcza, ks. kanonika Józefa Bani, który dbał o rozwój powierzonej sobie owczarni, aż do 28 września 2004 r. Tego dnia ks. bp Wiktor Skworc przyjął jego wcześniejszą rezygnację i mianował nowego proboszcza. Został nim ks. mgr Emil Myszkowski, dotąd wikariusz w Sowlinach k. Limanowej. Z zapałem przystąpił on do kontynuowania tego dzieła, jakim jest rozwój duchowy wspólnoty parafialnej oraz do prac bardziej przyziemnych – modernizacji kościoła i plebanii.

opr. Marcin Jarek

Proboszczowanie ks. Emil Myszkowski rozpoczął 2.10.2004 r. W tym czasie dokonano znacznej modernizacji świątyni, jak zabudowa i wymiana okien i nadanie im nowego charakteru, ocieplenie i elewacja na kościele, wyposażenie zakrystii w meble, wyłożenie schodów granitowymi płytami, zrobienie granitowego chodnika wokół świątyni i podjazdu na wózki. Pojawiła się droga krzyżowa w dolnym kościele i dorobiono oparcia do ławek, doposażono zakrystię w stroje dla LSO, feretrony i chorągwie. Wykonano również wiele elementów dekoracyjnych jak symboliczna Madonna z dzieckiem na fasadzie kościoła i przygotowano projekty witraży. Ogrom prac remontowych, to nie jedyne osiągnięcia parafian w tym czasie. Bardzo ożywiły się duch wspólnoty, który przejawiał się tworzącymi się nowymi inicjatywami. Były nimi przede wszystkim wspólne pielgrzymki poczynając od dzieci komunijnych, poprzez bierzmowanych a kończąc na seniorach. Było wiele wyjazdów do kina na wartościowe filmy, oraz organizowane Dni Seniora (2007 r.). Parafia zaczęła organizować festyny (2005 r) – w celu pozyskania środków – ale przyczyniło się to do współtworzenia wspólnoty i rozsławiło wioskę na całą okolicę. Wprowadzono też piękne zwyczaje związane z roratami, gdzie dzieci losowały figurki NMP i przy niej rodzinnie się modlono. Niedziela palmowa została ubogacona konkursem palm (2006 r). Bóg ten czas pobłogosławił dwoma rodakami kapłanami którzy przyjęli święcenia: Ks. Andrzej Bajorek (26.05.20o7 r.) i ks. Marcin Jarek (31.05.2008 r.)

W 18.09 2010 roku ks. Emil Myszkowski został przeniesiony do parafii Mogilno, a jego następcą został ks. Piotr Fiksak. Z zapałem godnym młodego wieku podjął rozpoczęte prace z chodnikiem, które dokończył. W 2011 r. powstała w dolnym kościele kaplica pogrzebowa, wyposażona w chłodnię. Pierwszy witraż pojawił się w świątyni 10.06.2011 r. i zapoczątkował serię tajemnic różańcowych oraz św. Jana Pawła II i sługi Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego.

Z inicjatywy ks. Antoniego Pyznar w parafii został ustawiony pomnik św. Jana Pawła II, wykonanego przez włoskiego artystę Massino Golleni. 26.05.2012 r. został poświęcony przez ks. Stanisława kard. Dziwisza – osobistego kapelana Ojca Świętego. Wykonano nowy wystrój prezbiterium (2014 r.): tabernakulum, ołtarz, ambona, chrzcielnica, podstawa pod paschał. Pojawił się również obraz Jezusa Miłosiernego. Pod krzyżem ustawiono figury Matki Bożej i św. Jana (2016 r.) Wykonano też ocieplenie dachu kościoła.

Prace materialne to nie wszystko. Kontynuowano rozpoczęte przez poprzedników tradycje kolędowania, konkursu palm i pielgrzymek. Przedstawiciele wspólnoty byli na pielgrzymkach w Rzymie, Lourdes i Ziemie święta. Nadal trwały dni poświęcone pamięci św. Jana Pawła II. Przeżyto wspólnie peregrynację relikwii św. Faustyny i obrazu Jezu Ufam Tobie.

Chociaż pandemia jakby wstrzymała świat, u nas życie nabrało rozpędu. Od 2019 do 2021 udało się odmalować wnętrze, wykonać trochę elementów dekoracyjnych i przygotować świątynie do konsekracji.

Wszystko zwieńczono uroczysta dedykacją świątyni, której dokonał ks. Bp Andrzej Jeż 3.05.2021 r.

Parafia to żywa wspólnota, a jej historię pisze każdy kolejny dzień.

oprac. Proboszcz