„Wspólnota parafialna w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła”,

Można stwierdzić że pandemia mocno ograniczyła wiernych w Kościele. Nie mniej jednak jest spora grupa parafian, która mimo wszystko regularnie jest w Kościele i uczestniczy w nabożeństwach, nie tylko niedzielnej mszy świętej. Podczas sprzyjającej pogody wielu wiernych uczestniczyło we mszy poza murami świątyni, co pozwala mieć nadzieje, że przynajmniej w ten sposób chcieli zachować kontakt z Kościołem. Obecnie dobre możliwości daje naszej parafii możliwość korzystania z dolnego Kościoła gdzie jest nagłośnienie i może tam cześć parafian uczestniczyć – do tego zachęca co niedzielę ksiądz proboszcz. A ponadto w sobotę jest sprawowana liturgia niedzielnej mszy św. aby umożliwić większej liczbie wiernych uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii.

Każdy członek naszej wspólnoty parafialnej powinien czuć się potrzeby. Powinien mieć poczucie przynależności do naszej wspólnoty a więc nie powinien z nią tracić kontaktu. Pandemia pokazała że część osób chodziło do Kościoła, bo wynikało to z przyzwyczajenia czy tradycji.  A tak naprawdę człowiek w sercu powinien czuć potrzebę bycia z Bogiem, spotkania się z Nim. Ludzie powinni zrozumieć że problemy, kłopoty kiedyś się skończą ale tu na ziemi „niespokojne jest serce człowieka póki nie spocznie w Bogu” – jak mawiał św. Augustyn.

Nieustanna otwartość Kościoła powinna być zachętą do powrotu do niego wiernych. Każdy powinien mieć możliwość przyjść i porozmawiać z Jezusem obecnym w Tabernakulum. Stała (wyznaczona i podana do publicznej wiadomości) dostępność kapłana w konfesjonale powinna zachęcić ludzi do powrotu, może do spowiedzi z całego życia, bo czas pandemii jasno pokazał, że każdy z nas bez względu na wiek, może być następnym, który przekroczy bramy śmierci i stanie przed Stwórcą aby zdać sprawę z własnego życia!