Minął czas pięknej oktawy, kiedy licznie gromadziliśmy się spacerując za Panem Jezusem Eucharystycznym w monstrancji. Dzieci chętnie sypały kwiaty i dzwonili dzwoneczkami, a starsi im dzielnie towarzyszyli. Za to na koniec, spotkała nas nie tyle słodka nagroda, która tradycyjnie jest zewnętrzną tylko pamiątką tego, co może jeszcze dzieci nie rozumieją, ale kiedyś doświadczą owoców tego, co daje Bóg przez błogosławieństwo. Kapłan nakładając ręce na ich główki, tylko wyraża, to o co prosił Jezus, by dzieci do Niego przychodziły, a my starsi mamy im to ułatwić.
